Geplaatst op 12 september 2018
Alpenchalets verschijnen in Frankrijk, Italië en Zwitserland, maar de stijl van de traditionele Franse Alpenarchitectuur is een klasse apart. Het tijdloze, klassieke ontwerp gericht op bruikbaarheid. Bewoners gebruikten ze als woonruimte, maar sloegen er ook vee, brandhout en zuivelproducten in op.
Pas in de jaren 1930, toen het concept van skivakanties de overhand kreeg, veranderde hun ontwerp om plaats te bieden aan overnachtende gasten wiens primaire doel skiën was. Naarmate de decennia verstreken, skichalets worden glamoureuzer, met een gezellige inrichting, design en essentiële voorzieningen zoals warm water en elektriciteit. Tegenwoordig verkopen sommige op de markt voor zescijferige cijfers, terwijl andere toegankelijker zijn voor kopers uit de budget- en middenklasse.
"Maar als er iets guitigs en fantastischs was aan de directe omgeving waar je je een weg doorheen baande, wekten de torenhoge beelden van met sneeuw bedekte Alpen, die van een afstand naar beneden staarden, gevoelens van het sublieme en heilige in je op." Door Thomas Mann, De Toverberg.
Tegenwoordig de Franse Alpen vastgoed markt lokt kopers van over de hele wereld. Velen kopen ze als vakantiehuizen of voor huurinkomsten, maar zoals bij elke massale investering in een gebied, moet het zorgvuldig worden beheerd om de nostalgische sfeer van het lokale erfgoed niet te verliezen.
Lokale Alpenraden hebben op een groeiende belangstelling gereageerd met omvangrijke moderniserings- en uitbreidingsplannen. Enthousiast, om de attributen van populariteit te vermijden die vele andere toeristen- en vastgoedsteden over de hele wereld hebben verwoest, controleren strikte regels het type bouwmaterialen en de grootte van gebouwen, deuren, ramen en dakstijlen. Het behoud van de klassieke alpine sfeer heeft de hoogste prioriteit.
Traditionele Franse Alpenarchitectuur
Doel en bruikbaarheid
Voordat de ski-industrie de Alpen overnam, waren bouwstijlen gericht op gebruik en bruikbaarheid. Eigenaren wilden optimaal gebruik maken van natuurlijk daglicht en warme seizoenen, dus waar mogelijk huizen gebouwd met de woonvertrekken op het zuiden.
Ze gaven er ook de voorkeur aan om in de bergen te bouwen als een betere bron van verwarming en bescherming tegen winterwinden. Om de kosten laag te houden, of soms om dicht bij broers en zussen en ouders te zijn, kunnen twee of meer gezinnen een chalet met aparte woonruimtes bezitten.
Eigenaren kerfden vaak hun initialen en bouwdatum in buitenmuren en bouwden soms kleinere gebouwen naast het hoofdchalet waar ze bezittingen konden opslaan voor het geval brand de belangrijkste woonvertrekken zou verwoesten.
Als de eigenaar een veehouder was, gebruikten ze het chalet vanaf het voorjaar. Door hun vee het bergplateau op te brengen om te profiteren van vruchtbare weidegronden na het smelten van de sneeuw, konden ze een of meer chalets op verschillende hoogten bezitten. Tijdens deze weidetijd maakten ze ook zuivelproducten en sloegen die op in de chalets.
Boeren bouwden stallen op de benedenverdieping en de dieren zorgden voor extra verwarming voor de bovenverdiepingen. Kleine openingen die in de muren waren uitgehouwen, verhinderden dat slechte geuren opstegen. Deze bouwstijl is niet typisch alpine omdat vergelijkbare concepten in huizen over de hele wereld zijn verschenen.
Beboste gebieden leverden hout dat in zware planken werd gezaagd. Ze rangschikten ze in een rechthoek of vierkant met secties voor het bewaren van zuivelproducten, waarvan de Franse Alpen beroemd waren en nog steeds zijn. Kleine ramen hielden ook de warmte binnen en de kou buiten.
Bouwstijlen varieerden van regio tot regio. Als het hout in overvloed was, was dit het voorkeursmateriaal, maar ook de steen was een geschikt alternatief. De materialen hadden invloed op het uiterlijk en het interieur. Woonvertrekken omvatten een stenen schoorsteen, maar twee andere kernkenmerken waren veel kritischer.
balkons
Balkons zijn een integraal onderdeel van traditionele alpenhuizen omdat ze vele doelen dienden. In de winter was hout de belangrijkste brandstof voor de schoorsteen. De huiseigenaar verzamelde hout en sloeg het op het balkon om te drogen, maar stapelde het ook op als extra isolatie tegen wind, regen en sneeuw.
Boeren droogden hooi op balkons en openden zojuist een luik om het in de stallen beneden te laten vallen. Ondertussen fungeerde het kille winterweer als perfecte koeling, dus de terrassen deden ook dienst als pantry's.
Overeenkomsten in de meeste balkons zijn de zorgvuldig vervaardigde balustrades, die vaak geometrische of hartvormige patronen bevatten en niet alleen mooi zijn, maar ook een ongeschreven boodschap naar voorbijgangers sturen.
Hefdaken
Zadeldaken waren een ander kernkenmerk van het architectonisch ontwerp. Kijkend naar het chalet vanaf de voorgevel, hellen de symmetrische daken in een hoek van 25 graden. Over de randen hangend zodat bewoners rond konden lopen of zelfs konden werken in de winter, daken in de Abondance-vallei gebruikten leisteen uit het district Essert, maar andere regio's gebruikten hout of beide.
Eigenaren besteedden veel zorg en aandacht aan daken omdat sneeuwval een gewichtsbelasting tot wel drie keer kon verhogen, waardoor het hout enorm werd belast. In latere jaren voegden bouwers hoge binnenpilaren toe voor extra stevigheid.
De combinatie van traditionele Franse Alpenarchitectuur met de moderne levensstijl van vandaag presenteert een unieke vastgoedmarkt die nergens anders ter wereld te vinden is. Door het culturele erfgoed te behouden maar ook bij de tijd te blijven, hebben eigenaren het beste van twee werelden. Bekijk ons portfolio van Alpine chalets te koop hier.
